( به یاد استاد گرانقدر جناب آقای جهان نورد )
آقا....اجازه؟؟
معلم بودن حس خوبیه...بیشتر از اینکه شغل باشه...نه؟!!
میدونید آقا معلم ؟...
من معلم نیستم...
اما به خاطر کارم مجبورم گاهی به مدارس سر بزنم...
هنوز هم وقتی برای بازدید ساختمون مدرسه وارد کلاسی میشم به 20 سال پیش پرت میشم...
آقا اجازه؟؟...
میدونم درک می کنین....شاید مثل حس شما وقتی اولین کلاستونو تشکیل دادین...
دیروز بعد از 20 سال شما رو- که معلم کلاس اولمون بودین-
تونستم تلفنی توی بندر عباس پیدا کنم...
باز نشسته...
خسته....
دل شکسته...
با این حال هنوز زنده دل و هنوز معلم...
صداتون تغییری نکرده بود... فورا شناختمتون!
آقا معلم اجازه؟!
تلفنو که قطع کردم اشک تو چشمم دوید...
آخرین باری که دیدمتون تو خیابون بود... 10 سال پیش ...
موهاتون همون موقع هم کاملا سفید شده بود ... سپید....
اما خندون بودید...الان که میشنوم معلمها چقدر لای دندونهای زندگی گیر کرده اند
میفهمم اون طورلبخند زدن چقدر قدرت میخواست!!
اجازه آقا؟...
باز هم بغضم ترکید...
بله...آقا معلم...
من هم گریه میکنم!
روز معلم به همه ی معلمانی که در طول دوران تحصیل فرشته ی راهنمای من بودند
( و اونهایی که در طول زندگیم زیارتشون نکرده ام...) مبارک و عمرشون شاد و پر برکت...
چنان که باید...
سلام
نمی دونم ولی گاهی فکر می کنم معلمهایی که ما اذیت می کردیم چه حسی نسبت به ما دارن
سلام . مث که من اول شدم . خوب پس سک سک . سک سک به یاد همون ۱۰ - ۱۲ سال پیش . روزای اربعین توی خونه ی آقاجون . یادم نمی ره و می دونم که یادت نرفته .
یادمون نمیره که چه قدی بودیم و حالا چه قدی شدیم . و درست ۱۲ سال از قد کشیدنمون تویه ی مدرسه ها گذشت . وبیشترین بارش رویه دوش این فرشته ها بود .
کسایی که با حقوق کم و امکانات کم و وقت کم ساختن و سوختن .
هر جا که هستن خدا همراهشون .
خوشحالم که معلم اول ابتداییتون دیدی...
اما من دو روز پیش معلم اول ابتدایی مادرم رو دیدم!
معلمی که مادرم از تو بچگی هام خیلی ازش تعریف می کرد.
داستانش رو مفصل تو وبلاگم می نویسم.
به زودی
از این که می بینم در این دنیای بی کرگدنی کرگدنی فهیم پیدا کردم خوشحالم. من هم کرگدنی هستم یک ماهه.صورتی با چشمان میشی و ابروانی کمان و پوستی لطیف.
از آشنایی با شما به قول کرگدنها خوشحالم.
وبلاگ منحصر به فردی داری.
ایشالا همیشه کرگدن بمانی
یاحق
معلم پای تخته داد میزد....... صورتش از خشم گلگون بود.....که یک با یک برابر نیست
خوحالم که زنده هستی!!! البته از یک کرگدن فهیم انتظاری غیر از این هم نمیره که آقائی کنه و زنگ بزنه به معلم کلاس اولش!
سلام و درود؛
چه عجب!!!!!!!!!
می دونید من چندبار به امید آپ کردنتون اومدم و ناامید برگشتم؟!
خوشحالم که دوباره شروع کردید و اون درست زمانی که من دارم 1 سال خداحافظی می کنم!مهم نیست،مهم اینه که بقیه هستن که راه رو ادامه بدن!!!
خب منم می یام تو راه آماده شده قدم می زنم!!!!!!!!!!
شوخی بودا!!!!
منم این روز بسیار عزیز رو به همه ی باغبونای گلهامون تبریک می گم،هرچند گذشته ولی این روز بهونه است که ازشون کنیم،هرچند اونا همیشه در ذهنمون جاودانی اند.
"معبودت نگهدارت"
خستگی هایم را به تنهایی به دوش میکشم. تا تو ارام بزگ شوی ؟
ما از کی بی پدر شدیم؟!
راست کلیک و بستی که ندزنت کرگدن جان من چه جوری این عکسها رو سیو کنم اون علامته هم که گوشه عکسها نمیاد
سلام چرا گوشیت در دسترس نیست کارت دارم با ممن یه تماس بگیر
سلام تو که آپ نمیکنی . من آپم . به من سر بزن .
سلام من اون شماره رو هم ندارم لطف کن برام میل کن شمارتو . یا اف برام بزارش. ممنون . من همچنان تهران هستم. می خوام ببینمت . خوب دلم برات تنگ شده. سر افراز همشیگی باشی . با ارزو هایی خوش برای برای خودت ، مادری و همسرت .
سلام هم صنفی
اول مطالب این سایت (دعوتنامه) را کاملا بخوانید و بعد یکی از بزرگترین تصمیمات زندگی خود را بگیرید.
http://www.vnnu.com/fa?111112232
سلام کرگدن جونم تو هنوز هستی من ستاره ام کلبه رویا یادته قصه شهر سکوت . آخی چه بامزه
پیداتون کردم
سلام... من رفتم برای یه مدت طولانی اما دوباره بر می‌گردم... وقت کردی سری بزن... تا بعد...
سلام!
عجب دنیای جالبیه
یک سال و ۴-۵ ماه از اخرین نظرممیگذره
اومدمسر بزنم
دیدم شما هم خیل ی وقته آپ نکردین
فکر کنم مشغله های زندگی شما رو هم از بلاگری دراورد
موفق باشی و خشوبخت